เคล็ดลับความสำเร็จของการฝึกโยคะอยู่ที่การฝึกทำอย่างต่อเนื่อง (อภยาสะ) อันที่จริงเคล็ดลับนี้นำไปใช้ได้กับทุกเรื่องในชีวิต เพราะการทำสิ่งต่างๆด้วยความต่อเนื่อง แต่ละครั้งที่ทำก็เท่ากับว่าเราเข้าใกล้จุดหมาย
ไปทุกที
การฝึกตนเองให้ทำสิ่งต่างๆได้อย่างต่อเนื่องนั้นมีเทคนิคง่ายๆคือ ให้เริ่มจากการตั้งเป้าหมายเล็กๆก่อน ครูบอกว่าถ้าเราเลือกเป้าที่ไกลและใหญ่มากเกินไป เราจะฝึกตนให้เกิดการเปลี่ยนแปลงได้ยากกว่า ดังนั้น เราอาจจะตั้งใจง่ายๆแค่ว่า เราจะฝึก "โยคะอาสนะทุกวัน" ให้ได้เพียงวันละท่า หรือวันละ ๑๕ นาที เพียงเท่านี้ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีได้ ขอเพียงทำให้ได้ทุกวัน และถ้าทำในเวลาเดิมได้ทุกวันยิ่งดี เพราะทั้งกายและใจจะได้รับการฝึกให้คุ้นชิน จน"การฝึกโยคะกลายเป็นธรรมชาติที่เราต้องทำทุกวัน" เหมือนการล้างหน้าแปรงฟัน
อีกประเด็นหนึ่งที่จะช่วยให้ประสบความสำเร็จได้ คือ เรื่องของ"การละวาง" (ไวราคยะ) เพราะการกระทำของเรา "หากเป็นไปด้วยความอยาก ก็ย่อมจะนำมาซึ่งความทุกข์ได้ง่าย" เช่น ถ้าเราอยากทำให้ได้เหมือนเพื่อน อยากทำให้ดีเหมือนเมื่อวาน เราก็จะมีแต่ความทะยานอยากที่เบ่งบานเพิ่มขึ้นในตนเอง
ครูมักจะบอกเสมอว่า "หากเราทำดีที่สุดแล้ว ก็ให้พอใจกับสิ่งที่เราทำได้ในวันนี้ เพราะนั่นคือสิ่งดีที่สุดสำหรับตอนนี้" หากเราเฝ้าแต่บ่นว่า เมื่อวานทำได้ ทำไมวันนี้ทำไม่ได้ นี่คือการไม่ละวาง ซึ่งจะทำให้เราเป็นทุกข์
นอกจากนั้น ถ้าขาด "วิราคธรม" คือ "การละวาง" ไปเสียแล้ว เมื่อฝึกไปนานๆเข้าเราก็อาจจะหลงไปว่า ตนเองทำได้ดีแล้ว ซึ่งความคิดแบบนี้ "เป็นตัวขัดขวางความเจริญก้าวหน้า" ในการฝึกโยคะเป็นอย่างมาก
"การเปรียบเทียบทั้งกับตนเองและผู้อื่น เป็นต้นทางของความไม่ละวาง" ถ้าหยุดเปรียบเทียบได้เมื่อไร เราก็จะพัฒนา "วิราคะ" หรือ "ไวราคะ" คือ "ความละวาง" ได้มากขึ้นเท่านั้น
วรรณวิภา มาลัยนวล
การฝึกตนเองให้ทำสิ่งต่างๆได้อย่างต่อเนื่องนั้นมีเทคนิคง่ายๆคือ ให้เริ่มจากการตั้งเป้าหมายเล็กๆก่อน ครูบอกว่าถ้าเราเลือกเป้าที่ไกลและใหญ่มากเกินไป เราจะฝึกตนให้เกิดการเปลี่ยนแปลงได้ยากกว่า ดังนั้น เราอาจจะตั้งใจง่ายๆแค่ว่า เราจะฝึก "โยคะอาสนะทุกวัน" ให้ได้เพียงวันละท่า หรือวันละ ๑๕ นาที เพียงเท่านี้ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีได้ ขอเพียงทำให้ได้ทุกวัน และถ้าทำในเวลาเดิมได้ทุกวันยิ่งดี เพราะทั้งกายและใจจะได้รับการฝึกให้คุ้นชิน จน"การฝึกโยคะกลายเป็นธรรมชาติที่เราต้องทำทุกวัน" เหมือนการล้างหน้าแปรงฟัน
อีกประเด็นหนึ่งที่จะช่วยให้ประสบความสำเร็จได้ คือ เรื่องของ"การละวาง" (ไวราคยะ) เพราะการกระทำของเรา "หากเป็นไปด้วยความอยาก ก็ย่อมจะนำมาซึ่งความทุกข์ได้ง่าย" เช่น ถ้าเราอยากทำให้ได้เหมือนเพื่อน อยากทำให้ดีเหมือนเมื่อวาน เราก็จะมีแต่ความทะยานอยากที่เบ่งบานเพิ่มขึ้นในตนเอง
ครูมักจะบอกเสมอว่า "หากเราทำดีที่สุดแล้ว ก็ให้พอใจกับสิ่งที่เราทำได้ในวันนี้ เพราะนั่นคือสิ่งดีที่สุดสำหรับตอนนี้" หากเราเฝ้าแต่บ่นว่า เมื่อวานทำได้ ทำไมวันนี้ทำไม่ได้ นี่คือการไม่ละวาง ซึ่งจะทำให้เราเป็นทุกข์
นอกจากนั้น ถ้าขาด "วิราคธรม" คือ "การละวาง" ไปเสียแล้ว เมื่อฝึกไปนานๆเข้าเราก็อาจจะหลงไปว่า ตนเองทำได้ดีแล้ว ซึ่งความคิดแบบนี้ "เป็นตัวขัดขวางความเจริญก้าวหน้า" ในการฝึกโยคะเป็นอย่างมาก
"การเปรียบเทียบทั้งกับตนเองและผู้อื่น เป็นต้นทางของความไม่ละวาง" ถ้าหยุดเปรียบเทียบได้เมื่อไร เราก็จะพัฒนา "วิราคะ" หรือ "ไวราคะ" คือ "ความละวาง" ได้มากขึ้นเท่านั้น
วรรณวิภา มาลัยนวล
